Reliekhouders maken ongeveer de helft uit van de schat. Door de relieken van heiligen - bot-en kledingfragmenten, olie die bij het graf werd gevonden - in deze pronkkastjes te bewaren, konden ze aan de gelovigen worden getoond. In de 13de eeuw was de verering van relieken bijzonder populair omdat er bovennatuurlijke krachten aan werden toegeschreven die van de heilige of het gewijde voorwerp een bemiddelaar maakten tussen God en de pelgrim. Na zijn lange en uitputtende tocht vond de pelgrim geen rust zolang hij het voorwerp van zijn verering niet van zo dichtbij mogelijk had gezien en had aangeraakt.
De reliekhouder van de heilige Blasius wordt niet aan Hugo van Oignies toegeschreven, maar aan het atelier van Oignies, waar hij waarschijnlijk rond 1260 werd voltooid. Hij heeft de vorm van een voet en bevat een relikwie van de heilige Blasius, bisschop van Sebaste (in Armenië), die Jacob van Vitry vanuit Akko naar Oignies zou hebben gestuurd.
‘Sprekende’ reliekhouders met overblijfselen van het lichaam van een heilige zijn de meest spectaculaire omdat ze zo nadrukkelijk het lichaamsdeel oproepen waarvan de reliek afkomstig is.
Publicatie 'De Schat van Oignies'
Website Musée Provincial des Arts anciens du Namurois
