De dorpsgek van Schoonvergeten (Silence)

De Koning Boudewijnstichting kreeg in 2013 de originele tekeningen van het stripverhaal Silence (De dorpsgek van Schoonvergeten), het topsucces van de Belgische tekenaar Didier Comès.

Het verhaal verscheen eerst in februari 1979 in het maandblad (A suivre) (Wordt vervolgd). Dit magazine werd tussen 1978 en 1997 gepubliceerd door Casterman en was bestemd voor een volwassen publiek, om de zogenaamde ‘auteurstrip’ bekend te maken en te ontwikkelen. In 1980 verscheen het verhaal in albumvorm bij uitgeverij Casterman. In hetzelfde jaar kreeg het de Grote Prijs Saint-Michel. In 1981 werd het bekroond met de ‘Alfred voor het beste album’ op het Internationaal Stripfestival van Angoulême.

Het magazine (Wordt vervolgd) geeft Didier Comès de kans om in alle vrijheid te tekenen, zonder de beperkingen die zouden gelden voor een jeugdpublicatie, en opent de weg voor een radicaal nieuwe stijl. De artiest tekent De dorpsgek van Schoonvergeten in zwart-wit. Op die manier laat hij alle overbodigheden weg en gebruikt hij de suggestie om de lezer inzicht te geven in het verhaal. Zo kan een vierkant en diep venster op een zwarte achtergrond suggereren dat de actie ’s nachts plaatsheeft, dat het gebouw een hoeve of plattelandsgebouw is, dat afgelegen te midden van een desolaat landschap ligt.

Dit initiatieverhaal vertelt de geschiedenis van de dorpsgek van Schoonvergeten, een stomme en zwakbegaafde jongeman die geëxploiteerd wordt door een gewetenloze grondbezitter, in het dorp Beausonge. De dorpsgek van Schoonvergeten is van nature goed: hij kent geen haat en heeft ook geen inzicht in de krachtsverhoudingen in de samenleving. Hij ontmoet een blinde heks die ver van de dorpelingen woont en hem leert wat goed en kwaad is, terwijl er rond dit Ardens dorpje een hele reeks mysteries hangen.

Didier Comès snijdt in De dorpsgek van Schoonvergeten thema’s voor volwassenen aan. Hij voert bijvoorbeeld marginale figuren ten tonele (stommen, dwergen, personen met een handicap enz.). Het zijn die ‘uitgeslotenen’ die het verhaal vormgeven, en hij geeft hen hun waardigheid en normaliteit terug. Vanaf De dorpsgek van Schoonvergeten vormen ze de rode draad door zijn oeuvre. Door het exclusieve gebruik van zwart-wit kan de artiest zijn personages een bijzondere en intense ziel geven en hun kwellingen, trauma’s, angsten en dromen illustreren. Comès situeert de handeling in een Ardens dorp, een verwijzing naar zijn eigen roots.

De broer en de twee zussen van Didier Comès schonken in 2013 de originele platen van De dorpsgek van Schoonvergeten aan de Koning Boudewijnstichting, om zijn oeuvre te behoeden voor versnippering.