De Absintdrinkster

Léon Spilliaert creëerde De Absintdrinkster (1907) tijdens zijn meest creatieve
jaren, in de periode tussen 1899 en 1912. Ook de hoge kwaliteit, het
museale formaat van 105 op 77 centimeter en het kunsthistorisch belang
maken dit werk bijzonder.

Na een korte tussenstop in Parijs keerde Spilliaert in 1904 terug naar zijn
geboortestad Oostende. Daar werkte hij aan zijn beroemde reeks van
vijftien zelfportretten waarin hij de eenzaamheid en psychische strijd
in een bijzonder persoonlijke vormentaal verbeeldt. Stilistisch sluit
De Absintdrinkster hierbij aan. Eerder ongewoon is dat Spilliaert een vrouw frontaal in beeld brengt. Wellicht was het haar hallucinatoire toestand die
hem zo aansprak.

Het resultaat is een ontluisterend portret waarin Spilliaert de destructieve
gevolgen van een verslaving op een ooit mondaine, jonge vrouw uit het
Oostendse nachtleven verbeeldt. Anders dan in de meeste zelfportretten
wordt de fysionomie van het gezicht tot het uiterste gesynthetiseerd. Wat
rest, zijn twee sombere en verwijde pupillen, diep verscholen in de oogkassen
van het model.

Ook de ongewone kadrering, met de figuur die zowat het hele beeld
inpalmt en zo geen referenties aan plaats of tijd toelaat, en het verstrekkende
samengaan van kleur en techniek maken dit werk bijzonder. De typische afwisseling tussen licht en donker wordt gecombineerd met grote kleurzones, en omvat zowel geschilderde als getekende delen. Aan deze perfecte wisselwerking tussen kleur en techniek, en tussen vorm en inhoud, dankt De Absintdrinkster haar intensieve, onwereldse sfeer.

Het Erfgoedfonds kocht het werk bij Sotheby's in Parijs en gaf het in langdurige bruikleen aan het Museum van Schone Kunsten van Gent. Het werk werd in februari 2018 door de Vlaamse Overheid op de Topstukkenlijst geplaatst.

Meer info over het Erfgoedfonds