Jacob Jordaens (1593-1678) wordt, naast Pieter-Paul Rubens en Antoon Van Dyck, beschouwd als één van de drie belangrijkste barokschilders uit de Zuidelijke Nederlanden. Toen het schilderij ‘De doedelzakspeler’ in Londen geveild werd besloot het Fonds Léon Courtin-Marcelle Bouché, dat beheerd wordt door de Koning Boudewijnstichting, dit werk aan te kopen.
Wat De doedelzakspeler zo bijzonder maakt is dat we in het schilderij de kunstenaar kunnen herkennen. Daarenboven komt dezelfde man, die passioneel muziek speelt, ook voor in enkele andere werken van Jordaens.
Hoewel Jordaens zichzelf als model gebruikte, is het schilderij zeker niet autobiografisch. Hij was een welvarend man, die succes kende en erg ambitieus was. Het is dan ook opmerkelijk dat hij hier afgebeeld staat met een doedelzak: een volks muziekinstrument. Voor officiële portretten, zoals met zijn vrouw en dochter, staat hij afgebeeld met een luit, in de zeventiende eeuw het hoogste instrument. De doedelzak stond het laagst op de rangorde en als Jordaens zich schilderde met een doedelzak, moet dat geïnterpreteerd worden als een geestigheid of een ironie.
Na de restauratie, die ook gefinancierd werd door het Fonds Léon Courtin-Marcelle Bouché, werd het werk in bruikleen gegeven aan het Rubenshuis in Antwerpen. Tussen 1615 en 1618 werkte deze grote Antwerpse barokschilder namelijk in het atelier van Rubens en in de jaren 30 hielp hij Rubens bij het afwerken van enkele schilderijen voor de koning van Spanje. Jordaens was in de collectie van het Rubenshuis al vertegenwoordigd met meerdere kwalitatieve werken, maar deze nieuwe aanwinst maakt het mogelijk om de verschillende aspecten van zijn werk duidelijk te belichten.
